Deze zomer kregen we het nare bericht dat onze neef Frank was overleden. Hij was al geruime tijd uit beeld en leefde zijn eigen leven. Desondanks komt dat bericht dan toch heftig binnen. Bij zijn afscheid heb ik onderstaand gedicht als herdenking uitgesproken.
#############################
Vandaag nemen we afscheid van Frank.
Voor sommigen een naam uit een vergeten periode.
Voor sommigen een herinnering uit een pijnlijke episode.
Geboren uit liefde, verloren in een stormachtige wereld.
In ons geheugen leeft de herinnering aan dat kind.
In ieders gedachten dringen zich vragen op, de antwoorden zweven ongrijpbaar in de wind.
Het waarom, het hoe. Het blijft gissen. Dat vraagt om acceptatie.
Afscheid van een kind voelt oneerlijk, het hoort niet. Het is een oneerlijke combinatie.
Een kind, het blijft je kind. Ook als er geen contact is. Je geeft het een plek, maar het gemis blijft.
Het niet weten kan ondraaglijk zijn, de zekerheid van het weten geeft misschien berusting.
Door de storm van het leven breekt er soms een tak van de familieboom. De boom groeit door, tegen de storm in.
Vandaag nemen we afscheid van Frank.
Frank rust zacht.
Copyright by AlexanderM 2023
Geef een reactie